{jcomments off}

July 31

Springerville (Arizona) to Flagstaff (Arizona) – 171 miles by Hans

Gewone tijd vertrokken uit Springerville. Eerst rijden we nog een stukje over de 191 en de 180 maar uiteindelijk komen we op de Interstate 40.

Het landschap veranderd niet veel. De heuvels worden wel meer bergen.

Eenmaal op de Interstate rijden we langs een spoorbaan. Het is druk op het spoor. We zien de ene na de andere lange goederentrein. De treinstellen bestaan meestal uit 3 of 4 locomotieven voorop met daar achter honderden meters wagons.

Ze rijden niet echt hard. Best een mooi gezicht. In de richting van Flagstaff zien we donkere wolken waaruit regen valt.

Om een uur of 1 bereiken we Flagstaff. We gaan eerst naar de plaatselijke Mall om even te shoppen. Het begint ook te regenen.

Bij binnenkomst van de Mall komen we eerst te maken met een food court. Wat vervelend nou. Dus eerst een hapje eten. Iedereen kiest voor de Chinees. Rijst of noedels met heel veel keus in vlees of groenten. We krijgen beste porties. Er is er maar een van ons die het op krijgt.

Met overvolle buiken gaan we in tweetallen uit elkaar om de winkels te doorkruizen. We speken om half 4 af om naar de campground te gaan. Wilma en Hans doen het rustig aan. Onderweg komen we Daphne en Bas tegen in Victoria’s Secret (ja, weer). Wilma weet Hans te overtuigen 2 spijkerbroeken te kopen, stukken goedkoper dan in Nederland. Tijdens het passen raakt Wilma in gesprek met een man die vanaf zijn zesde in de US woont. Hij spreekt nog best Nederlands. In een ander warenhuis worden nog een paar T-shirts aangeschaft voor Daan en Bas. Loes en Daan hebben schoenen gekocht. Bas en Daphne hebben ondergoed en shirts weten te scoren. Geslaagde operatie dus. Nu naar de campground. Probleem is wel dat we nog wat te eten moeten halen. We komen echter geen supermarkt tegen. We zien wel. Eerst naar de campground. Op de campground slaan we direct aan te wassen, moet ook gebeuren. Dan gaan we bedenken wat te eten. Er is niet veel trek maar je moet toch wat eten. Een taskforce van 4 man gaat er op uit. Eerst naar de K-markt bij het benzinestation aan de overkant. Er is niet veel. Dan maar kijken mij de Maverick een klein stukje verderop. Ook niet veel. Terug naar de K-markt om een paar dingetjes te halen. Hoofdzakelijk voor het ontbijt morgen. Terug overleggen we en er wordt besloten om 2 pizza’s en garlic sticks te bestellen. Bellen dus. Dat blijkt een probleem. Bas belt en neemt alles door. Mooi. O, helaas bezorgen we vandaag niet op de campground. Volgende bellen. Nee, helaas. Bij de receptie leggen we ons probleem voor. Ze vinden het vreemd en denken dat het door het slechte weer komt. Het advies is om Domino’s pizza te proberen. Eerst krijgen we een bandje dat het restaurant helemaal verbouwd is en nu 50 mensen er kunnen eten. Daarna volgt in rap tempo een hele rits aanbiedingen die niemand kan onthouden. Eindelijk een levend persoon. Ja hoor, zij bezorgen wel. Eten komt met een half uur. En inderdaad ongeveer een half uur later komt er een auto van Domino’s pizza in het zicht. Hans naar buiten maar de auto gaat een hele andere kant op. Hans er achter aan. De auto doemt opeens een stuk verderop de campground op. Hans er achter aan. De auto maakt echter vaart en rijdt weer verder. Uiteindelijk wordt de auto toch onderschept. De pizzabezorgster kon het nummer van onze plaats niet vinden en is maar op de gok rond gaan rijden. Dat werd dus nauwelijks fooi. De pizza’s en de breadsticks smaakten goed. Eind goed, al goed. Ook deze avond gaan we weer op tijd naar bed. Morgen bijtijds op om naar de Grand Canyon te gaan en vervolgens Monument Valley.

Vorige Volgende